sobota, 3 czerwca 2017

1 maja
Mój tato opowiadał Zosi jak się nam żyło w PRL, a robił to barwnie i żartując. Przypominał również zabawne historie ze swojego dzieciństwa i przywoływał wspomnienia rodziców. Żeby nie było niesprawiedliwie mama także wróciła do przeszłości. Większość z tego już słyszałam, ale znalazły się też całkiem nowe opowieści. Gdyby nie one, niewiele zostaje, parę zdjęć, na których prawie nikogo nie rozpoznaję. Wszystko rozpada się i przemienia w pył. Niby nic nowego, ale dzisiaj jakoś tak mocno to poczułam.
Pamiętasz pana Wiktora Zina i jego rysunki w „Piórkiem i węglem”? Przypomniałam sobie o nim, i chwała Internetowi, odnalazłam, żeby pokazać Zosi.

2 maja
Zosia, czasem na głos, czyta „Syzyfowe prace” i dzisiaj dotarła do fragmentu, gdzie cytowana jest „Reduta Ordona”.
Poruszone przeczytałyśmy całą „Redutę”.
Uznałyśmy, że już pora na „Trylogię”. Proszę uprzejmie, następnie przejdziemy płynnie do „Chłopów” i „Lalki”.

3 maja
Czytam biografię Barbary Piaseckiej-Johnson, autorstwa Ewy Winnickiej i wciąga mnie niezwykle ta historia nienasyconego bogactwa. Kwot, jakie widzę, nie bardzo mogę sobie wyobrazić, czy przełożyć na konkretną wartość. Ludzie, mający praktycznie nieograniczone możliwości sami się pożerają w dziwaczny, groteskowy sposób.

4 maja
Idziemy szczepić Zosię Cervarixem. Bardzo długo wahałam się, poszukiwałam informacji, właściwie okazało się, że zwlekałam do ostatniej chwili.
Ale nie darowałabym sobie, gdyby zachorowała.
Zosia zaszczepiona.

5 maja
Rano – mgła. Rzadkie, ale moje ulubione zjawisko w pogodzie (chyba, że muszę jechać samochodem 200 km). Cisza, bez wiatru, ptaki też milczą. Kokon. Może złudny, ale lubię takie klimaty.
Przedpołudnie z Martą na wzajemnej terapii.

6 maja
Sobota jak sobota, najważniejsze, że poszłyśmy do kina na Strażników Galaktyki vol.2, wspaniały film, stanowiący ten rodzaj rozrywki, który lubię najbardziej. Przyjemność i odpoczynek.

7 maja
We Francji wybory prezydenckie wygrał Emmanuel Macron i to jest dzisiaj ważne.

8 maja
Piosenka przypomniała mi nieśmiałe, wspólne momenty tkliwości, zachwycające chwile. Są miliony zdarzeń, które nie mają żadnego znaczenia, a inne przechowuje się bez najmniejszego wysiłku. Żywe, przyspieszające bicie serca. I nieważne, czy zdarzyły się miesiąc temu, czy dziesięć lat. Na ile to marzenia, a na ile dotknęłam realnej szansy na drugiego człowieka, prawdziwie bliskiego, na uczucie, które nie jest tylko pożądaniem, intelektem, upodobaniami, gustem, potrzebami, wychowaniem, tylko tym wszystkim razem i czymś jeszcze bardzo, ale to bardzo przepięknym.

9 maja
Nikt nie może człowieka bardziej rozczarować, niż sam siebie.

10 maja
Po drugiej stronie czatu jest żywy człowiek, który myśli, co ma napisać. Świadomy tego, że będę interpretować jego słowa, zastanawia się więc.
To jest taka piękna iluzja.

11 maja
Czuć czy myśleć? W jakim wieku powinna nastąpić zamiana? 30 lat? 40? Po pierwszej zdradzie? Po pierwszym nokaucie? Kłamstwie, okrucieństwie, śmierci?

12 maja


13 maja


14 maja
Zastanawiam się nad każdym słowem, które tu zostawiam. Nad potencjalnym zagrożeniem, jakie stanowi. I bardzo mnie zasmuca, że nie piszę wszystkiego, o czym bym chciała.
Muszę odpocząć od tego.
Postaram się wrócić.